کاش همیشه از محبت خارها گل می شد...

بعضی آدم ها تو محبت کردن هم خسیس هستن! اگه ی قدم براشون برداری دقیقا ی قدم برات برمیدارن! بعضی ها یک قدم برمیداری دوتا برات برمیدارن! گاهی برای بعضی هام فوج فوج محبت میریزی انگار نه انگار همیشه طلبکارن!

یه کاری رو تو خوابگاه دوست داشتم. از دوستای نزدیکم و هم اتاقیام...هر موقع امتحان داشتن و منم به هر دلیلی بیکار بودم و اونا خیلی درگیر! ی فلاسک چای میبردم پیششون و یا حتی غذاشونو گرم میکردم یا درست میکردم... خیلی لذت داشت وقتی بعدش میدیدم اونا هم همین کار رو برای من میکنن! به هر بهانه ای سعی میکردیم شاد باشیم حتی برای اون هم اتاقیهایی که اکثر مواقع غصه دوری از نامزدشونو میخوردن! میرقصیدیم ...

شخصا دوست داشتم خاطره خوبی تو ذهن بقیه باشم چون میدونستم خیلی ها از همکلاسی ها و هم اتاقی هام رو دیگه هیچ وقت نمی بینم.  همینجوری فوج فوج به هم محبت میکردیم . به جز افراد "همیشه طلبکار" تاثیرات مثبتی روی همه داشت! ی جورایی اخلاقی فراگیر بود!

با این استراتژی " که نه به افراد اونقدر نزدیک بشی که مجبور به قضاوتشون بشی و نه غریبه باشی باهاشون! با حفظ فاصله ای معین از همه آدم ها میشه به اکثر آدمها محبت کرد" ! البته اون یک جمع دوستانه بود شاید اینجور بود! و شاید چون میدونستیم دیگه همو نمی بینیم خیلی راحت چشمامونو روی همه چی می بستیم!

تجربیات خیلی بدی دارم از زیاد مهربون ودنم  و چقدر از طرف افراد نزدیکی  منع شدم از  این خصلت بس خطرناک !

فاطمه نوشت:

با اینکه می دونیم دنیا خیلی کوتاهه! و زندگی دنیا بازیچه است ولی باز دست بردارنیستیم از آزار رسوندن بهم! کی میشه تموم بشه این لجبازی ها!  بعضی افراد زبونشون خیلی تلخ هست خیلی!