بازگشتن به سرزمینی که دوران بچگیمو همش اونجا بودم لذت بخش هست...
دفتر خاطرات هامو مرور میکردم و رویاهامو یادم می اومد...
به همه چیز فکر میکنم و رویا میبافم...
یعنی میشه یک روز...
.
.
.
خودمو وسط یک عالمه رویا پیدا میکنم ...
آدم ها بدون رویاهاشون گم میشن...
اونقدر میشه عمیق شد که بتونم خودمو با همه کائنات یکی کنم...
هوووف منم دارم رویاهامو گم میکنم
موندم چیکا کنم
برو دنبالشون، دستشونو بگیر
احسنت خوشمان آمد
بدون رویا که من میمیرم
کلاس زبانت هنوز میری؟!
خدا نکنه:)
آره میرم، خوبه ^_^
منم دیوونه ی عالم رویام...اگه نبود خیلی اذیت میشدم!
گاهی اوقات که خیلی خیلی خوشحالم، کلا دارم توی اون عالم سیر میکنم!
منم وقتی حالم خوبه رویا خیلی میبافم:)^_^
رویای اصل! نه تقلبی و وارداتی!
اوهوم