شــاید آغــازی جدید

# گاهی حس میکنم اصلا توی دنیا حرفی برای گفتن ندارم. گاهی از بس حرف دارم نمیتونم به کی بزنم. جدیدا خیلی کم حرف شدم جوری که وقتی کسی بشین ِ کنـارم جوابی جز یک لبخند کوتاه ندارم. گاهی اصلا حرفاهاش برام بی اهمیت ِ که اصلا گوش نمیدم، فقط سر از سرناچاری تکان می دهم. خب حرفاهای بعضی آدما اصلا ارزش گوش دادن ندارد. شاید پیدا کردن کسی مثل خودت سخت باشه، تازگیــها کارها و حرفاهای آدمها که از روزمرگی میگن از روزمرگی شکایت میکنن شنیدنشون شده عادت! بعضی وقتــا میگم خب آدما همینن دیگــه! شایدم من خیلی سرد و بی مزه شدم!؟

تازگیها سختمــه هم صحبتی با آدمها! آدماهایی که وقتی می بیننم توقع شلوغی و شیطنت گذشتــه و را ازم دارند، آدماهایی که قبلا از اینــکه کنارم بودن خسته نمی شدند! ولی الان خسته کننــده شدم. و این برام اهمیت نداره. خیلی خونسرد شدم!!! 

دلیل خونسردیمم شاید این باشه که فکــر میکنــم بعضــی از کارهــا واقعا بچه بازی شدن!

گاهی فکر میکنم آدمـها برای گول زدن هم خلق شدن! وقتی چند وقت میگذره باز میبینم نه! آدمها به هم احتیاج دارند... به در کنار هم بودن احتیاج دارند... به اینکه یکی باشد در کنارشان که غم ها و شادی هایشان را  شریک باشــد، آدمی که بشــود باهاش حرف زد که از روزمرگی هات خبــر داشتــه باشد. که ازش کمک خواست! که بش کمک کرد. وقتی از تموم دنیا خستــه میشی کنار اون آرووم میشی!

نمیدونم این خونسردیم تا کی ادامه داره ولی شاید شروع یک آغازی جدید باشد!!!

یعنی دارم پوست میندازم! یا بزرگ میشم!!