گاهــِی خندیدن با دوستــان مجــازی چند سال پیش، در آن انجمنی که سالهای پیش پاتوقت توی نت بوده خیلی حال و هوای آدم را عوض میکند.
بعضی از آدمهـا در دنیــای مجازی واقعی ترند برایم تا دوستانی که سالها کنار هم بوده ایم و حتی شماره هم را هم داریم و اگر حالی ازشان نگیرم یادم را نمیکننــد.
چهار سال از آن روزها میگذرد و من گاهی گاهی سر میزدم آنجا و هنوز هستند کسانی که مرا یادشان باشد. آدمهایی که با تمام مشغله هایشان هنوز حوصله شنیدن حرفهایم را دارند.
شاید ویژگی مشترک همشـان "با معرفت بودنشان" باشد که آنها را هنوز بعد از سالها دور هم نگه داشته! ولی برای خیلی ها قابل توجیه نیست این دوستی های پایدار مجـازی، دوستانی که بدون اینکه هم را بشناسند در باز کردن گره های زندگی یکدیگر را یاری می کنند. گاهی اوقات خودمم هم باورم نمیشود ولی وجود دارد. اینجاست که با خودم میگویم زندگی هنوز با تمام درد ها و سختی هایش "زیباست". خدا بنده های خوب زیاد دارد! انگار عادت کرده ایم فقط بدی های هم را ببینیم! خوب ها هم فراواننـــــد... هنوز خوبی آنقدر وجود دارد که خدا از بندگانش ناامید نشده و هر روز هزاران انسان را به این دنیـا دعوت میکند! خوب ها نشانه های خدایند...
خدا را هزاران بار شکر میکنم و از او میخواهم هر روز خوبی های بیشتری را نشانم بدهد:) مرا با خوبان بنشاند :)
سپـــــــاس فراوان آفریدگار مهربــــــــــانم