حیف باشد دل دانا که مشوش باشد

برخیز و مخور غم جهـــــان گذران

بنشین و دمی به شادمانی گذران

در طبع جهـــــان اگر وفایی بودی

نوبت به تو خود نیامدی از دگران

خیام

غم دنیای دنی چند خوری، باده بخور

حیف باشد دل دانا که مشوش باشد

حافظ