دنیا کم کم هر چیزی رو که بهت داده رو ازت میگیره. یک روز میاد که نه با خوشی های دنیا خوشحال و هیجان زده میشی و نه با غصه هاش دلت غمگین و ناراحت میشه... کم کم بزرگ میشیم، سن و سالش مهم نیست یکی تو بچگی غرق رنج میشه یکی تو جوانی و... این رنج ها هستن که ماها رو بزرگ میکنن...
میگن رنج ناشی از اتفاقاتی هست که در مبارزه با بی عدالتی می افتد... یا حاصل غم دردمنده...