بتاب بر من

هیچ هدف، هیچ برنامه، هیچ دلخوشی، هیچ نوری تو زندگیمم نمی بینم...

به شدت دلم مرگ میخواد...

خاموشی

عصبانیت و پرخاشگری...

راه حل دیگه ای برای برخورد با آزار و اذیت آدم های اطرافم پیدا نکردم.

شاید دیگه سکوت کردم. نمیدونم تصمیم چی هست ولی قطعا عصبانیت چیزی رو درست نمیکنه. 

برام مهم نیست آدم بده منم و بقیه با سیاست و کیاست بلدن خودشون رو بهترین خلق خدا نمایش بدن...

دور و اطرافمون پر شده از خوبی های نمایشی و فیک، چیزی که به شدت آزار دهنده است . 

گاهی نمیشه گذشت کرد ولی دستمون کوتاه هست حتی برای انتقام،

اونقدر مستاصل و درمانده از آزار و اذیت دیگران که تنها راه اینه که به خدا واگذار کرد... فراموش کرد

من فکر میکنم...

"من فکر میکنم..."

این روزها شاید از در کلام کمتر کسانی این سه کلمه را شنیده باشیم...

تازه اگر کسی بخواهد فکر کند باید جوانب خیلی چیزها (اخلاق، عفت، احترام و ...) بسنجد و حساب خیلی جاها را داشته باشد...