دختـــر کـوهستــــان
من نیستم چون دیگران بازیچــه بازیگران
دختـــر کـوهستــــان
من نیستم چون دیگران بازیچــه بازیگراندرباره من
در بنـــد دیگــری نبــاش که خداوند تو را آزاد آفرید:)
ادامه...
آمار : 310877 بازدید
Powered by Blogsky
نوعی مهربانی دیکتاتورانه داره
استــاد نوری خطاب به کل کلاس: با نیشخند ونگاهی عاقل اندر صفیه ( صفیح و...)میگه شما واقعا شانس اووورید!!
کل کـــــــــــــــــــــــــــــــــــلاس: چرا استاد؟
استــاد نوری خطاب به کل کلاس:فصلش فصل خوبیــــه!
کل کـــــــــــــــــــــــــــــــــــلاس: چرا استاد؟
استــاد نوری خطاب به کل کلاس:چون من خیلی انار دوست دارم!
کل کـــــــــــــــــــــــــــــــــــلاس:و ما همچنان در پی دلیل و چرا گفتن؟! ( من از نگا استاد حدس میزدم میخواد چی بگه)
استـاد نوری خطاب به کل کلاس: چون وقتی دارم برگه صحیح میکنم انارم یا قبلش خوردم یا در حال خوردن انار میگم عب نداره اینم دو نمره بدیم پاس بشه
کل کــــــــــــــــــــــــــــــــــلاس:و نیش های همه تا بنا گوش باز
رکوع؟
رکوع، فرصتی است برای دوباره نگریستن. به خاک برگشتن. از خاک برخاستن. خدا را به عظمت و بزرگی یاد کردن. او را ستودن. به پیراستگی یاد کردن.
حمد و سپاس خدایی را که مرا آفرید. به من زندگی بخشید. از روح والای خویش در من دمید. مرا پرورد. به من عشق عطا فرمود. راه هدایت را بر من روشن ساخت و سپس مرا به آغوش خویش بازخواهد گرداند.
سپاس خدایی را که در زندگی بخشیدن به من رحمانیّت آموخت. در عطای عشق به من آزادگی آموخت و در تبیین هدایت به من راه روشن زیستن را نشان داد.
حمد و سپاس خدایی را که به من فرصت عشق‌ورزیدن، عبودیّت و ستایشش را به جلالیّت و احدیّت ذاتش عطا فرمود.
سپاس پروردگاری که به من مرگ را عطا نمود که در مرگ، رهایی و آزادی از قید و بندها، پرواز به فراسوی زمان و مکان و زیستن در لایتناهی عشق را تجربه خواهم کرد.
سپاس خداوندی که چون به خاک برمی‌گرداند، رحمتش را و چون از خاک برمی‌انگیزد، هدایتش را برایم به ارمغان خواهد آورد.
سپاس پروردگاری که ورای همۀ تردیدهایم خود را به من می‌نمایاند، از من حمایت میکند و مرا در سایۀ رحمتش می‌پرورد.
چون او را می‌ستایم، از خویش چه دارم؟ که تنها اوست که هست و من نیستم از هست او.
سفیه درسته آبجی
ممنون عزیزم
خخخخخخخخخخ چه باحاله استادتون!
خیلی باحاله
ایشالا نمره دادنشم همینجور باشه
یاد یه قسمتی از یه شعر افتادم شاید قبلن خونده باشی:...
...
هر استادان اگر ناراحتی پیدا شود
یک کلاس از سختگیری بی گمان رسوا شود
فی المثل گر طفل خردش جیش بر قالی کند
دق دل را در کلاس درس خود خالی کند
یا اگر خانم غذایش سوخت ما بیچاره ایم
جملگی در امتحان "افتاده"و آواره ایم
و ای بر روزی که چرخش بین ره پنچر شود
حال وروز ما ز وضع تایرش بدتر شود
لاجرم در امتحانها سخت گیری می کند
ظلمها مانند ارتشبد نصیری میکند
هر زمان گردد به نبال سوالی سختتر
گوئیا طرح سوال سخت می باشد هنر
...
اینم متن کامل شعر:
http://www.dishlame.blogsky.com/1386/10/02/post-21/
چه شعر قشنگی بود. واقعا وصف حال اساتید و معلم هاست
کاش زودتر این شعر رو میخوندم...