چشمه های امیدم

گاهی که که خیلی خسته می شم حتی روزهام با ناامیدی و بی هدفی سپری میشه! یاد آن آرزوهای قدیمی می افتم که هنوز میشه برای رسیدن بشون تلاش کرد. هدف ، آرزو... نمیدونم چی اسمش و بزارم ولی انقدر بزرگ هست و اونقدر لیاقت میخواد که وقتی دوباره گاه گاهی یادش می افتم احساس می کنم این یادآوری مثل وحی می مونه! مثل این می مونه خدا هنوز رهام نکرده...