باشد که مورد لطف و رحمت خداوند قرار بگیریم...

من چطور بشری ام نمیدانم. البته الان نمونه اصلاح شده مرا مشاهده می کنید. یکی از عادت های گذشته ام که با وجود ترکش ولی باز هم این خصلت خطرناک را دارم به نام "دلم می سوزد"  یا بهتر بگوییم "گذشت بیش از حد" یا نه بهتر از اینها " خودآزاری" آری " خودآزاری" بهترینش است!!! کسانی بارها گفته اند با این همه مهربانی فقط خودت را آزار می دهی هیچکس ارزش این همه گذشت و مهربانی را ندارد!

بعضی آدم ها رو  خیلی وقت پیش باید از اطرافم دور می ریختم ولی هنوز اطرافم هستند و حتی بهم نزدیکتر هم شده اند نمیدانم چرا! شاید چون به خاطر اخلاقی که دارد کسی دور و برش نبوده و من که دلم نمی آید توی ذوق کسی بزنم یکهو شده ام همدمش!!! همیشه حرف زدن باهاش آنقدر انرژی از من میگیرد که بعد از ملاقاتش باید یک چرت بزنم! و آنقدر ناامید هست که سیگنال های منفی اش باعث ایجاد نویز در افکار و زندگی من می شود...

منتظر فرصتی ام برای حذفش از زندگی ام!

البته از وقتی سعی کرده ام اصلاح شوم از این قبیل افراد در زندگیم راه نداده ام! به موقع تشخیصشان داده ام و همان جا معاشرت با آنها را ترک کرده ام! این از بازماندگان دوران جاهلیت است...!!!

یکی نیست بگه مهربانی با خودآزاری فرق دارد...