غرغر نامه

وقتی حالت نامعلوم هست، حتی زندگیت نامعلوم. این حال و احوال دلیل این نیست که قراره همیشه زندگیت اینجور بمــونه. میشه روزانه زندگی کرد، روزانه کار خوب کرد حتی بدون پیوستگی به گذشته یا آینده...

زندگیم یه تابع گسسته است. مثل تابع جز صحیح.

نباید گذشته رو به حال و آینده ربط داد. نه حال و به آینده و گذشته. و نه آینده رو به حال و گذشته.

به آینده فقط میشه خوشبین بود. و این تابع گسسته زندگی آشفته رو یه تابع صعودی نوشت که با هر ورودی فقط پله پله بتونی صعودی کرده باشه که بیهوده نگذره این لحظات گسسته. همیشه که نباید انتظار داشت خدا از مشکلات مشتق بگیره گاهی هم دلش میخواد انتگرال چندین گانه بگیره اصلا! والا! باید یادبگیری این انتگرال چندین گانه رو حل کنی...!

بعضی آدم ها حضورشون مثل نویز مخرب روی کانال های سیستم اعصابت هست. اینا رو نمیشه کاریش کرد فقط باید نویز پذیری سیستم و پایین بیاری اصلا میتونی زیر ساختش و فیبرنوری کنی تا نویز مورد نظر خودزنی کنه بره بمیره. ( منظورم همون دل قوی دار شاعر هست)

یا حتی کلیدی مثل دژنکتور روی سیستم اعصابم طراحی کنم که زیر بار فشارهای عصبی مدار تفکرم و قطع کنه منو ببره تعطیلات!

حتی میتونم بصورت فیزیکی یا یک ساختار شبکه ای یا حتی مخابراتی و یا موتور ستاره مثلث و ژنراتور و استاتور و .... این سیستم عصبیم و طراحی کنم و  یه عالمه اراجیف به هم ببافم و هر چی درس خوندم و واحد پاس کردم و مرور کنم تا به خودم آرامش بدم...! همیشه که نباید این خود آرامش دهی با شعر و ادبیات و جملات بزرگان و... باشه!

این حجم ترافیک از رشته افکار مثبت و منفی نیاز به یک سیستم پیشرفته تر داره، سیستم قبلی جوابگو نیست واقعا! خدا خودش کمک کنـــاد...