لذتی در حد دیدن طبیعت دست نخورده

امروز یک خانومه کل دستهاش رو گذاشته بود توی حنا...

یادمه عصمت که برای خوزستان بود هم دستاش و هم پاهاش رو طبق رسم خودشون حنا گذاشته بود. با دیدن این خانوم یاد عصمت افتادم و اینکه چقدر خوبه خیلی ها هنوز فرهنگ و نگاه خودشون رو دارن. یادمه اون موقع بچه ها هی میگفتن عصمت این کارا چیه خب اینجا محیط دانشگاس جدای دلایل منطقی که همیشه نمیتونه آدم رو قانع کنه، کارش رو دوست داشتم و کاملا خودش بود، و لذت می برد از اینکه دستاش حنایی هست. درست مثل لحظات لاک زدن ...  اونقدر که حتی وقتی بهش غرغر کردیم با دلیل توضیح میداد که اونجا گرمه و حنا یک گیاه خنکِ و ... که حتما دلایل علمی هم داره...

این "خود بودن" خیلی به دل می شینه...