فانتزی مرررگ ^_^

از بچگی دنبال محبت زورکی نبودم. از کنار آدمهایی که بهم توجهی نداشتن راحت گذشتم. حتی وقتی خواهر برادرا برای داشتن چیزی خیلی تلاش میکردن و خیلی تاکید داشتن که باید براشون فلان چیز و بخرن و ارزش مادی هدیه اشون فلان قدر باشه و از همه گرونتر باشه ، همیشه فکر میکردم خب اون که دیگه ارزشی نداره. چون هیچ وقت سر و صدا نمیکردم سهمم کمتر بود ولی قانع بودم بدون ناراحتی، با رضایت قلبیم ...

ولی جدیدا نگا میکنم می بینم چقدر اخلاقم حال بهم زنه!  حتی الان همه میدونن چون ناراحت نمیشم و چشمم و می بندم و میگذرم . همیشه آخرین گزینه ام... این بار دلم برا خودم سوخت. نه بخاطر هدیه یا این چیزا که هیچ وقت برام مهم نبوده مادیات... از این همه ندیده شدن، ناراحت شدم...

# مامانم گفته با این اخلاقت ازدواج کنی "تو سری خور" و " بدبخت" میشی:))))) یکمم امید نمیدن بهم...

#نمیدونم عزراییل عزیز کی قراره بیاد جونمو بگیره ولی الان چون هیچ تعلقی به دنیا ندارم و نگران از دست دادن هیچی نیستم. خیلی راحت میتونم ازش استقبال کنم. چند سال دیگه رو نمیدونم...

# هر کی یه مدل فانتزی برای مرگ داره. منم دوست دارم توی صبح بارونی بعد از نماز صبح ، چشمامو ببندم بعد بمیرم... خیلی دوست دارم راحت بمیرررم...

# الان خیلی شادم، همه چی خوبه، منم حالم خوبه. نه ناراحتم نه عصبانی، غصه وار نخونید این پست رو...