به دخترم حتما یاد میدم که زندگی خیلی ناعادلانه است ولی همیشه باید تمام تلاشش رو کنه و بجنگ
بخوای بزرگ باشی، بزرگ فکر کنی و از همه مهمتر دلت بزرگ باشه اصلا کار آسونی نیست...
اونم در ارتباط با آدم های عوضی...
-نان کسی رو بریدن عاقبت نداره.
-به آدم های مال اندوزی فکر میکنم که با وجود اینکه نفسشون هنوز تو ایم دنیاست ولی دستشون از دنیا کوتاهه ، حتی نمیتونن از اندوخته هاشون استفاده کنن و همش مونده برای میراث...
احساس الانم مثل حس لذت بردن بعد از خواندن شعرهای سهراب سپهری هست...
لای این شب بو ها
پای آن کاج بلند ...